سوراخکاری - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
سوراخکاری (به انگلیسی: Drilling) گونهای فرایند برش است که با استفاده از مته یک سوراخی با مقطع دایرهای روی قطعات ایجاد میشود. مته نوعی ابزار برش است که از مقاطع مختلف تشکیل شده که با سرعتی از صد تا هزاران دور بر دقیقه گردش میکند. در اثر پیشروی، لبههای مته نیروی زیادی به قطعه وارد کرده و سوراخکاری انجام میگردد. حرکت برشی اولیه، چرخش مته است. در حالیکه پیشروی، حرکت مته در امتداد محور دوران آن به درون قطعه کار میباشد.